Hierdie hoofstuk van Nehemia sluit aan by die wet/sonde-dinamiek waaroor ek gister gedeel het.
Al die mense was bymekaar om die Wetboek te hoor. Toe hulle dit ontvang het, het hulle gehuil. Hierdie trane was die bewys van die pyn van regstelling.
Tog moet die gevoel van oortuiging nie groter wees as die gevoel dat God 'n goeie en heilige werk in ons doen nie, die trane hoef nie die finale sê te hê nie.
Die woord van God spoor herlewing aan.
Ons sonde is nie groter as ons Verlosser nie. Ons is GROOT sondaars, maar Hy is 'n GROTER Verlosser!
Oortuiging in sonde is die gesonde reaksie, maar vriende laat ons nie daarin sit nie, want ons weet dat God in ons werk.
Soos die mense gekies het om bly te wees, so kan ons ook God loof omdat Sy woord oortuiging EN hoop bring. --- En Nehemia, wat die goewerneur was, en Esra, die priester en skrifgeleerde, en die Leviete wat die volk geleer het, het aan die hele volk gesê: Hierdie dag is heilig aan die Here julle God; moenie treur of ween nie.” Want die hele volk het gehuil toe hulle die woorde van die wet hoor. Toe sê hy vir hulle: “Gaan. Eet die vet en drink soet wyn en stuur porsies aan elkeen wat niks gereed het nie, want hierdie dag is heilig aan ons Here. En wees nie bedroef nie, want die blydskap van die Here is jou sterkte.” Toe het die Leviete die hele volk kalmeer en gesê: Bly stil, want hierdie dag is heilig; moenie bedroef wees nie.” En die hele volk het gegaan om te eet en te drink en porsies te stuur en om groot blydskap te maak, omdat hulle die woorde verstaan het wat aan hulle verkondig is. Nehemia 8:9-12 | ESV
